Tayland tepe kabileleri

Tam olarak “tepe kabilesi” nin (Tay dilinde Chao Khao ) ne anlama geldiği her zaman açık değildir. Terim 1960’larda ortaya çıktı ve topluca Kuzey Tayland’da yaşayan etnik azınlık gruplarına atıfta bulunuyor. Yürüyüş / trekking şirketlerinin ve seyahat acentelerinin puanları, yabancıların bu köyleri gezmek için yabancı dağlara tırmanan veya bu dağlara sürüldüğü tepe kabilesi turları sunmaktadır.

Ziyaretler sırasında turistler genellikle bir giriş ücreti almakta ve bu azınlıklar tarafından yapılan el sanatları satın almaları istenmektedir. Renkli, geleneksel kıyafetleri ve pirinç halkalarla bezenmiş dramatik olarak uzun boyunları nedeniyle, Myanmar / Burma’dan Karen halkının Paduang alt grubu uzun zamandır Tayland’da bir turistik cazibe olarak görülüyor.

Tepe kabileleri

Tepedeki kabile halkının çoğu Myanmar / Burma ve Laos’tan Tayland’a geçti. Birçok alt gruptan oluşan Karen tepe kabilesinin en büyüğü olduğu varsayılmaktadır; Milyonlarca numaralar.

Her ne kadar bazı festivaller farklı tepe kabileleri arasında paylaşılsa da, her birinin kendine özgü bir dili, gelenekleri ve kültürü vardır.

Tayland’da yedi ana tepe kabile grubu var:

• Akha
• Lahu
• Karen
• Hmong (veya Miao)
• Mien (Yao)
• Lisu
• Palaung

Uzun boyunlu Paduang

Tepedeki kabileler arasındaki en büyük turistik bölge, Karen halkının uzun boyunlu Paduang (Kayan Lahwi) alt grubu olma eğilimindedir.

Kadın doğumgünü – doğumdan beri orada – yerleştirilen metal halka yığınları görmek, oldukça şok edici ve büyüleyici. Halkalar boyunlarını bozar ve uzatır.

Ne yazık ki, “otantik” Paduang (uzun boyunlu) insanları ziyaret etmenize izin veren bir tur bulmak neredeyse imkansızdır

Bağımsız olarak ziyaret etseniz bile, Kuzey Tayland’da “uzun boyunlu” bir köye girmek için nispeten dik bir giriş ücreti alacaksınız. Bu giriş ücretinin çok azı köye geri dönüyor gibi görünüyor. Kültürel bir National Geographic anı beklemeyin: Köy turistlerinin erişebileceği yer, esas olarak sakinleri el sanatları ve fotoğraf fırsatları sunan büyük bir pazardır.

Etik Sorunlar ve Endişeler

Son yıllarda Tayland’ın tepe kabile insanlarını ziyaret etmenin etik olup olmadığı konusunda sorunlar gündeme geldi. Endişeler sadece Batılılarla iletişimin kültürlerini yok edeceğinden değil, aynı zamanda bu insanların tur operatörleri ve ziyaretçiler arasında popülerliğinden yararlanan diğer kişiler tarafından sömürüldüğüne dair kanıtlar gittikçe artmakta olduğu için ortaya çıkmaktadır. Turizmden elde edilen paraların çoğu, köylere geri dönmez.

Bazıları, kabilenin köylerinde hapsedildiği, geleneksel garbayı giymek zorunda kaldığı ve zamanları için çok az para harcadığı “insan hayvanat bahçeleri” ni gezmek için tepe kabilesi yürüyüşlerini tanımladı.

Açıkçası, bu bir aşırı ve bu açıklamaya uymayan tepe kabile köylerinin örnekleri var.

Tayland’daki bu etnik azınlıkların çoğu, Tayland vatandaşlığına sahip olmayan ve bu nedenle zaten sınırlı haklara ve az sayıda seçenek ya da tazminat yoluna sahip olan insanları marjinalize eden mülteciler olması gerçeğiyle daha da karmaşıklaşmaktadır.

Ethical Hill Kabilesinin Ziyaretleri

Bütün bunlar Kuzey Tayland’daki köyleri ziyaret etmenin etik açıdan mümkün olmadığı anlamına gelmez. Bu, “doğru olanı yapmak” isteyen turistlerin, gittikleri turun türü hakkında biraz düşünceli olması ve tepe kabilesi ziyaretine liderlik eden tur operatörlerini araştırması gerektiği anlamına geliyor.

Genel olarak, en iyi turlar küçük gruplar halinde gittiğiniz ve köylerde kaldığınız yerlerdir. Bu konutlar neredeyse her zaman Batı standartlarına göre çok “kaba” – konut ve tuvalet tesisleri çok temel; Uyku alanları genellikle bir ortak odanın zemininde uyku tulumu.

Diğer kültürlerle ilgilenen ve insanlarla anlamlı bir şekilde etkileşime girme fırsatı arayan gezginler için bu turlar çok tatmin edici olabilir.

Yolcular için eski bir ikilem ve hâlâ pek çok tartışma konusu: Tepedeki kabileleri ziyaret et çünkü köylerdeki insanlar doğrudan turizme güveniyorlar, ya da sömürüsünü ilerletmekten kaçınmak için ziyaret etmiyorlar. Tepe kabilelerin pek çok üyesi vatandaşlığa kabul edilmediğinden, yaşamlarını kazanma seçenekleri genellikle zayıftır: tarım (genellikle yanma ve yakma tarzı) veya turizm.

Kaynak