Kayseri, 6 bin yıl öncesine dayanan köklü geçmişiyle Türkiye‘nin tarihi yapılar bakımından en zengin ve korunmuş yerleşim yerlerinden biri. Anadolu’nun kuzeyden güneye, doğudan batıya tam ortasında yer alan şehir, antik çağdan beri ticaret yollarının uğrak yeri olunca kültürel doku olarak oldukça zenginleşmiş. Turistik açıdan doğru düzgün tanıtılmadığından çoğumuzun haberi dahi olmadığı tarihi ve doğal zenginliklere sahip. Selçuklu’dan kalan çok önemli tarihi yapılar var.
Anadolu’nun en önemli kavşak noktalarından biri olan Kayseri, savaşlar, doğa olayları ve çevresel faktörlere rağmen ayakta kalmayı başaran müze gibi bir kent aslında. Kültürü, tarihi çok zengin. Şehrin yüzü çok çekici olmasa da Kayseri’de gezilip görülecek çok şey var. Biraz bilgiyle şehrin gezilmesi şart, yoksa çok katlı binaları, geniş bulvarlarıyla Kayseri sıradan bir şehir gibi gelir size.
Anadolu’nun tarihi, sanatı, kültürüyle örnek şehirlerinden Kayseri’nin bilinen tarihi MÖ 4500’lere kadar uzanıyor. En az 1500 yıldır yerleşimin olduğu köklü bir şehir. Helenistik dönemde Kapadokya‘ya başkentlik yapan Kayseri’nin o zamanki adı Mazaka.
Efes ile Orta Asya’yı birbirine bağlayan kervan yoluyla Pontus ile Kilikya’yı birbirine bağlayan yollar bu coğrafyada kesiştiğinden uzun yıllar Anadolu’da ticaretin kalbi olmuş. MS 250’de 400 bin nüfusa ulaşmış. Çok kültürlülüğün olduğu yerde gezilecek yerler de çoktur genellikle.
Evliya Çelebi Seyahatnamesi’nde Kayseri’den şöyle söz etmiş; “Kayseri’nin pastırması ve sucuğu padişahlara hediye gider. Erciyes Dağı eteğinde olduğundan havası soğukçadır. Bütün halkı zinde ve yiğittir. Şehrin Zarifleri Farsça ve Arapça konuşurlar ama halkın dili Etrak (Türkçe) dilidir. Genellikle reayalarıyla Ermeni dilini konuşurlar ama Kürt ve Rum lisanını konuşmazlar. Boyacıoğlu kapısında zımmi Karakaş Ermeni gayet usta cerrahtır. Cerrahlık ilmini tamamlamak için Frengistan’ın İspanya ülkesine gitmiştir. Hatta bir adamın dişi ağrısa mavi su sürer dişinin ağrısı diner, eğer o dişi çıkartmak istersen kırmızı renkli su sürer kerpetene muhtaç eylemeyip elinle çıkartırsın.”
